Het Dal der Koningen was de koninklijke begraafplaats tijdens het Nieuwe Rijk. Van de 32 koningen uit de 18de tot en met de 20ste dynastie zijn er in het Dal der Koningen tenminste 26 begraven. Het dal dat zich ongeveer een kilometer ten westen van de Nijlvlakte bij Loeksor bevindt, is een smalle wadi (opgedroogde rivierbedding).
Het dal wordt omringd door gemiddeld tachtig meter hoge heuvels. De ligging speelde vermoedelijk een grote rol bij de keuze voor deze plaats. Het gebied was relatief goed verscholen en goed te bewaken. De driehonderd meter hoge berg ‘El Qoern’, met zijn piramidevorm, werd waarschijnlijk beschouwd als een symbool van Ra, waardoor de locatie een religieus aspect had.
In het dal bevinden zich 63 genummerde graven. Hiervan zijn er 21 in 1827 door Sir John Gardiner Wilkinson genummerd op ligging. De resterende graven zijn op volgorde van ontdekking voorzien van een nummer. De graven worden aangeduid met de letters KV (Kings Valley). Niet alle graven in het dal zijn koningsgraven. Een aantal was van hoge ambtenaren, leden van de koninklijke familie en priesters. Een aantal graven in het dal heeft een onbekende eigenaar.
Aan het begin van de 18de dynastie ging de voorkeur voor een graf uit naar een locatie onder de zijwanden van het dal. In het geval van een regenbui zou puin van de heuvels de toegang tot het graf bedekken, zodat de tombes werden verborgen. Tijdens de 19de dynastie hadden de lage hellingen de voorkeur.
De graven uit de 20ste dynastie werden gebouwd in een van de uitlopers met vast gesteente. Waarschijnlijk veranderde de voorkeur voor de locatie omdat de graven uit de 18de dynastie geheel werden begraven en niet toegankelijk waren. De graven uit de 19de en 20ste dynastie moesten echter gedeeltelijk toegankelijk blijven voor het uitvoeren van religieuze ceremoniën. Bij deze graven werd waarschijnlijk alleen het diepste deel met de grafkamer afgesloten.
Om de religieuze afbeeldingen op de juiste wijze aan te kunnen brengen, gingen de artiesten er voor het gemak vanuit dat alle graven in oost-westelijke richting lagen. Dit deden ze ook bij graven die een andere ligging hadden.
De bouw van een koninklijk graf duurde, afhankelijk van de grootte, waarschijnlijk maar een paar jaar. Wanneer het koningsgraf was voltooid, werden de werklieden ingezet bij de bouw van graven van andere leden van de koninklijke familie of van hoogwaardigheidsbekleders.
Aan het einde van het Nieuwe Rijk was bijna het hele Dal der Koningen gevuld en was er steeds minder plaats voor nieuwe graven. Het kwam in deze periode een aantal keren voor dat de bouwers per ongeluk terecht kwamen in een bestaand graf. Wanneer dit gebeurde, kon de richting van het nieuwe graf worden aangepast, een nieuwe locatie worden gekozen of het oude graf worden opgenomen in het nieuwe graf.
Aan het begin van de Derde Tussenperiode (circa 1069 v.Chr.) kwam er een einde aan de bouw van de koninklijke graven in het Dal der Koningen. Er is veel bekend over de bouw van de graven. Dit komt omdat er een grote hoeveelheid voorwerpen en teksten zijn gevonden in het dorp Deir el-Medina. Dit dorp, dat ongeveer een kilometer ten zuiden van het Dal der Koningen ligt, was de verblijfplaats van de werklieden die de graven bouwden.
PvG
Bronnen:
– Het Dal der Koningen, de graven en graftempels van West-Thebe – K. Weeks
– Heilige plaatsen in het oude Egypte – L. Oakes
– Foto Dal der Koningen – Roel Rijsdam